könlüsınıq

sif. və zərf Könlü bir şeydən sınmış, incimiş; incik, küskün, ürəyi sınmış. Könlüqırıq (könlüsınıq) qız. Könlüsınıq getmək. – Gəldi qabağə qolu bağlı pişik; Könlüsınıq, sinəsi dağlı pişik. S. Ə. Ş.. Molla Əkbər də lal-mat və könlüsınıq evinə qayıtdı. B. T..